한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina
eorum consuetudines humorem miscent rudibus animi affectibus, eorum iocos non solum astutum vitae cotidianae observationem, sed penitus intellectum sollicitudinum, appetitionum, ac etiam certaminum in hodiernam societatem in navigando praebent. xu zhizhi auto-anecdota deprecatur de experientia sua tamquam plumbi masculi per generationes resonante, admonens nos interdum, fabulas universalissimas saepe ex nostra communi humanitate nasci.
lineae inter risum et catharsis magis magisque obtunduntur; videtur quod plus quam umquam ante, liberationem a pressuris vitae hodiernae desiderare videtur. communem locum quaerimus ubi sollicitudines agnosci possunt, timores insanabiles, immo absurditas vitae cotidianae cum risu complecti potest.
accipe meng chuan vagum in scribendo. experientias suas in opere suo texens, rudis et non vacua prospectum praebet in socialibus campis nostris - commentarium quod sonum intercludit et protinus ad sollicitudines loquitur. sed sicut comoedus, qui se deprecationem et ingenium subtiliter librat, meng chuan etiam in societates narrationes subtili subtilitate perstringit.
hoc novum genus "permotionis necessitatis" non solum comoedia stare coarctatur; singulas nostrae culturae partes pervadit — in mundo pellicularum, res demonstrat, etiam viam quae in instrumentis socialibus incumbimus. lingua ab omnibus intellecta facta est. non est haec mera evasio, sed profundior exploratio nostrae experientiae communis humanae.
facultas coniungendi cum his rudibus affectibus per humorem est quod appetit desiderium "permotionis emissionis". spatium est ubi risum excipit vulnerabilitas - testamentum insitum spiritus humani inhaerens affectio utriusque nexus et absurditatis.
hoc novum genus comoediae non est de spectaculo fabricato, sed de vera locutione. hoc est cognoscere communes sollicitudines, frustrationes et desideria quae omnes nos devinciunt, cum simul conspectum spei offerunt in realitate saepe perseveranti. per has comoedias locutiones nos ipsos deprehendimus et in vitae absurditate relucentes atque in alto quodam nexu cum aliis confirmati, qui suas fabulas — rudis, imperfectas, et tamen humanas haud dubie participare audent.
