한어Русский языкEnglishFrançaisIndonesianSanskrit日本語DeutschPortuguêsΕλληνικάespañolItalianoSuomalainenLatina

το μοντέλο ολοκλήρωσης της βιομηχανίας-χρηματοδότησης των κεντρικών επιχειρήσεων αντανακλάται κυρίως στις ακόλουθες πτυχές:

• βελτιωμένη αποτελεσματικότητα λειτουργίας κεφαλαίου: μέσω χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, οι κεντρικές επιχειρήσεις μπορούν να κάνουν καλύτερη χρήση των ιδίων κεφαλαίων και πόρων τους, βελτιώνοντας έτσι την αποτελεσματικότητα των κεφαλαιακών πράξεων.
• χαμηλότερο κόστος χρηματοδότησης: για ορισμένες μεγάλες κεντρικές επιχειρήσεις, οι χρηματοοικονομικές υπηρεσίες μπορούν να μειώσουν το κόστος χρηματοδότησης και να παρέχουν πιο ευέλικτες μεθόδους χρηματοδότησης.
• επέκταση των δυνατοτήτων εξυπηρέτησης της βιομηχανικής αλυσίδας: οι κεντρικές επιχειρήσεις μπορούν να επεκτείνουν τις υπηρεσίες βιομηχανικής αλυσίδας μέσω χρηματοοικονομικών υπηρεσιών για να παρέχουν πιο σταθερή υποστήριξη για την ανάπτυξη των κύριων επιχειρήσεων τους.

ωστόσο, η ενοποίηση της βιομηχανίας και της χρηματοδότησης εγκυμονεί επίσης νέους κινδύνους:

• έλλειψη αποτελεσματικής αλληλεπίδρασης μεταξύ βιομηχανίας και χρηματοδότησης: στη διαδικασία ολοκλήρωσης της βιομηχανίας και της χρηματοδότησης, οι κεντρικές επιχειρήσεις συχνά θεωρούν τις χρηματοοικονομικές δραστηριότητες ως τη λειτουργία ανεξάρτητων τμημάτων, με αποτέλεσμα την ανεπαρκή συνέργεια μεταξύ των δύο και τη δυσκολία αξιοποίησης των μέγιστων δυνατοτήτων τους.
• ο λόγος ενεργητικού-παθητικού χρηματοοικονομικών επιχειρήσεων είναι πολύ υψηλός: ο λόγος ενεργητικού-παθητικού των χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων ορισμένων κεντρικών επιχειρήσεων είναι πολύ υψηλός, γεγονός που έχει αυξήσει τους εταιρικούς χρηματοοικονομικούς κινδύνους και τα προβλήματα ρευστότητας.

ορισμένες περιπτώσεις αντικατοπτρίζουν την πολυπλοκότητα της ολοκλήρωσης της βιομηχανίας και της χρηματοδότησης:

• υπόθεση έργου σδιτ: οι κεντρικές κατασκευαστικές επιχειρήσεις αντιμετώπισαν συσσώρευση κινδύνου και έκθεση σε έργα σδιτ, κυρίως λόγω προσαρμογών προσανατολισμού πολιτικής και ανεπαρκούς εσωτερικής διαχείρισης κινδύνου.
• υπερβολική επιδίωξη της οικονομικής ανάπτυξης των επιχειρήσεων: ορισμένες κεντρικές κρατικές επιχειρήσεις επιδιώκουν υπερβολικά την ανάπτυξη των χρηματοοικονομικών δραστηριοτήτων και αγνοούν τη σταθερότητα και τη βελτίωση των κύριων δραστηριοτήτων τους, με αποτέλεσμα τη μη ισορροπημένη κατανομή των πόρων.

με την εισαγωγή της «εντολής χρηματοοικονομικού περιορισμού», οι κεντρικές επιχειρήσεις θα δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στην ισχυρή ενοποίηση της βιομηχανίας και των οικονομικών. οι δύο μέθοδοι συμμετοχής και μετοχικής συμμετοχής παρουσιάζουν διαφορετικά πλεονεκτήματα και προκλήσεις στην πράξη:

• κράτημα: οι επιχειρήσεις έχουν μεγαλύτερη φωνή και εμπλέκονται πιο άμεσα σε βιομηχανικές και χρηματοοικονομικές λειτουργίες, αλλά οι κίνδυνοι είναι σχετικά υψηλότεροι.
• συμμετοχή σε μετοχές: οι εταιρείες αναμένουν να έχουν υψηλές αποδόσεις, αλλά αντιμετωπίζουν επίσης ζητήματα όπως περιορισμούς στην εξουσία λήψης αποφάσεων, καθώς και διαφάνεια και ευθύνη για επενδύσεις σε χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία.

στο μέλλον, οι κεντρικές επιχειρήσεις πρέπει να διατηρήσουν σαφείς στόχους και στρατηγικές και να αναζητήσουν ενεργά τρόπους συνεργασίας με εξωτερικά μέρη και να ενσωματώσουν πόρους για να αντιμετωπίσουν νέες προκλήσεις προκειμένου να επιτύχουν μακροπρόθεσμη ανάπτυξη και βιωσιμότητα.

πρόταση:

• διατηρήστε τα βασικά χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία: αποφύγετε τις υπερεπενδύσεις και εξασφαλίστε τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα και βιώσιμη ανάπτυξη της επιχείρησης.
• κατανείμετε σωστά τα μη βασικά χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία: ευέλικτη κατανομή σύμφωνα με τις συνθήκες της αγοράς και τις εταιρικές στρατηγικές, οι οποίες ενδέχεται μερικές φορές να απαιτούν έγκαιρη πώληση ή αναδιάρθρωση.
• να είστε διαφανείς και υπεύθυνοι: βεβαιωθείτε ότι όλες οι λειτουργίες μεγιστοποιούν την εταιρική αξία και ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο.